Titel: Cress (The Lunar Chronicles #3)
Auteur: Marissa Meyer
Bladzijden: 550
Beoordeling: 4 / 5
Cress is het vervolg op Scarlet. Mocht je Cinder of Scarlet nog niet gelezen hebben, dan raad ik je aan om deze 2 boeken eerst te lezen voordat je deze recensie leest, vanwege spoilers.
Gevangen in een satelliet
Cress is een hervertelling van Rapunzel. Cress is een heel goede hacker, en ze riskeert heel veel om Cinder en haar 'crew' te helpen met de aanval tegen Koningin Levana.Cress heeft heel lang opgesloten gezeten in een satelliet, wanneer Cinder en de anderen Cress proberen te bevrijden uit de satelliet gaat er een hele hoop mis. Cinder en de andere leden van The Rampion eindigen gescheiden van elkaar. Maar Cress is in ieder geval vrij nu. Gaat het hun lukken elkaar weer te vinden? En gaan ze Koningin Levana verslaan?
Mijn mening
Alhoewel Tangled één van mijn favoriete films is vond ik dit verhaal niet zo heel leuk. Misschien had ik ook wel te hoge verwachtingen, omdat ik de film geweldig vond, dacht ik vast dat dit verhaal ook helemaal geweldig zou gaan vinden.
Het boek had alles wat bij het sprookje hoort: Cress zit hoog opgesloten, ze wordt gered door degene van wie ze houdt, ze komt de lampions / lichtjes / sterren te zien en ook word ze onderweg nog aangevallen door de slechteriken. Maar toch miste ik iets in dit verhaal.
Ik miste vast het paard, en de koekenpan uit de film!
Ook vond ik het gedeelte dat het verhaal zich afspeelde in de woestijn heel erg lang duren, zonder dat er veel gebeurde. Aan het begin en het einde van het gedeelte in de woestijn was er daarentegen wel veel te doen, op dat moment was het verhaal dan wel weer heel leuk!
Ondanks dat ik het echt heel zielig vind voor Thorne wat er aan het begin van het verhaal met hem gebeurde, vind ik het einde toch het meest zielig. En met zielig bedoel ik ook echt zielig! :(
Ik leefde heel erg met Cress haar vader mee, ik kon bijna zijn pijn voelen.
Wat ik wel echt heel leuk vind aan Cress is dat ze nog niet zoveel levenservaring heeft. Dus alles was in het begin nog heel bijzonder en speciaal voor haar, dit heeft Marissa zo mooi beschreven!
Het mooiste vond ik het moment dat Cress voor het eerste de sterren zag. Ik ben toen even gestopt met lezen om naar het liedje 'I See The Light' te luisteren.
In mijn vorige recensie vertelde ik dat ik niet zo goed wist wat ik nou moest vinden van Thorne, en zijn relatie met Cress. Maar nu, na het lezen van Cress, denk ik dat hij echt een heel aardige jongen is! Vooral toen hij opzoek ging naar Cress.
Omdat ik Cinder en Kai in dit boek iets minder leuk vond, is mijn OTP na het lezen van dit boek Cress en Thorne geworden.
Maar ook Scarlet en Wolf vind ik steeds leuker worden, omdat Wolf waanzinnig verliefd lijkt te zijn op Scarlet. Ik hoop dat Scarlet hetzelfde voelt voor Wolf.
Het verhaal was af en toe een beetje langdradig, maar aan het eind vond ik het helemaal waard, echt een geweldig einde voor een boek, het had een grote impact op mij!
Ik kijk er erg naar uit om het laatste boek te gaan lezen, en ondanks dat er al veel mensen zijn overleden in de eerste drie boeken hoop ik echt op een 'en ze leefden nog lang en gelukkig' einde.
Het boek had alles wat bij het sprookje hoort: Cress zit hoog opgesloten, ze wordt gered door degene van wie ze houdt, ze komt de lampions / lichtjes / sterren te zien en ook word ze onderweg nog aangevallen door de slechteriken. Maar toch miste ik iets in dit verhaal.
Ik miste vast het paard, en de koekenpan uit de film!
Ook vond ik het gedeelte dat het verhaal zich afspeelde in de woestijn heel erg lang duren, zonder dat er veel gebeurde. Aan het begin en het einde van het gedeelte in de woestijn was er daarentegen wel veel te doen, op dat moment was het verhaal dan wel weer heel leuk!
Ondanks dat ik het echt heel zielig vind voor Thorne wat er aan het begin van het verhaal met hem gebeurde, vind ik het einde toch het meest zielig. En met zielig bedoel ik ook echt zielig! :(
Ik leefde heel erg met Cress haar vader mee, ik kon bijna zijn pijn voelen.
Wat ik wel echt heel leuk vind aan Cress is dat ze nog niet zoveel levenservaring heeft. Dus alles was in het begin nog heel bijzonder en speciaal voor haar, dit heeft Marissa zo mooi beschreven!
Het mooiste vond ik het moment dat Cress voor het eerste de sterren zag. Ik ben toen even gestopt met lezen om naar het liedje 'I See The Light' te luisteren.
In mijn vorige recensie vertelde ik dat ik niet zo goed wist wat ik nou moest vinden van Thorne, en zijn relatie met Cress. Maar nu, na het lezen van Cress, denk ik dat hij echt een heel aardige jongen is! Vooral toen hij opzoek ging naar Cress.
Omdat ik Cinder en Kai in dit boek iets minder leuk vond, is mijn OTP na het lezen van dit boek Cress en Thorne geworden.
Maar ook Scarlet en Wolf vind ik steeds leuker worden, omdat Wolf waanzinnig verliefd lijkt te zijn op Scarlet. Ik hoop dat Scarlet hetzelfde voelt voor Wolf.
Conclusie
Het verhaal was af en toe een beetje langdradig, maar aan het eind vond ik het helemaal waard, echt een geweldig einde voor een boek, het had een grote impact op mij!Ik kijk er erg naar uit om het laatste boek te gaan lezen, en ondanks dat er al veel mensen zijn overleden in de eerste drie boeken hoop ik echt op een 'en ze leefden nog lang en gelukkig' einde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten